Żeń-szeń syberyjski a indyjski. Podobieństwa i różnice

Zarówno żeń-szeń syberyjski, jak i indyjski w rzeczywistości nie są żeń-szeniami (łac. ginseng). Oba zyskały ten zaszczytny „pseudonim”, ponieważ ich działanie na organizm ludzki jest niezwykle zbliżone do działania cenionego od tysiącleci korzenia życia, czyli żeń-szenia właściwego. Co charakteryzuje te wyjątkowe rośliny? Jak bardzo są do siebie podobne i co je różni? Przekonajmy się!

Eleuterokok kolczasty, czyli żeń-szeń syberyjski 

Żeń-szeń syberyjski to zwyczajowa nazwa krzewu z rodziny araliowatych rosnącego w północno-wschodniej Azji, między innymi na terenach Syberii – eleuterokoka kolczastego (łac. Eleutherococcus senticosus). Z punktu widzenia medycyny najcenniejsze są jego korzenie i podziemne bulwiaste kłącza zawierające eleuterozydy, czynne związki odpowiadające za pozytywne oddziaływanie wyciągów z korzenia tej rośliny na człowieka. Liczne badania naukowe potwierdziły właściwości eleuterokoka cenione od wieków w chińskiej medycynie ludowej:

• wspierające odporność;
• łagodzące stres;
• wspomagające pracę układu nerwowego;
• chroniące wątrobę;
• przeciwzapalne;
• poprawiające samopoczucie;
• podnoszące wydolność i przeciwdziałające zmęczeniu;
• spowalniające procesy starzenia
• poprawiające wygląd i stan skóry.

Przyjmowanie produktów z żeń-szenia syberyjskiego zaleca się przede wszystkim osobom podejmującym intensywny wysiłek fizyczny lub intelektualny, o obniżonej odporności, a także rekonwalescentom i seniorom chcącym dłużej zachować sprawność umysłową.

Ashwagandha znana jako żeń-szeń indyjski 

Ashwagandha – zwana też żeń-szeniem indyjskim – to roślina o łacińskiej nazwie Withania somnifera. Rośnie głównie w Indiach, ale spotkać można ją też w Iranie, Pakistanie czy Bangladeszu, a od niedawna uprawia się ją również w Europie i Afryce. Witania to około 1,5-metrowy krzew wydający ciemnopomarańczowe owoce. Obok korzeni to właśnie ich używa się najczęściej jako suplementu diety pozytywnie wpływającego na człowieka. W tradycyjnej medycynie indyjskiej, czyli Ajurwedzie, tę roślinę wykorzystuje się od tysięcy lat.

Podobnie jak żeń-szeń syberyjski ashwagandha jest adaptogenem, ale za jej działanie niwelujące skutki stresu i szkodliwych warunków otoczenia odpowiadają inne związki – witanolidy. Żeń-szeń indyjski:

• skutecznie redukuje stres;
• pobudza neurogenezę, korzystnie wpływając na funkcjonowanie umysłu;
• podnosi odporność organizmu;
• poprawia nastrój, działa przeciwdepresyjnie i przeciwlękowo;
• wzmacnia siły witalne;
• podnosi wydolność fizyczną i umysłową;
• poprawia libido i podnosi stężenie testosteronu oraz poprawia parametry nasienia.

Ashwagandha bywa określana przez naukowców jako „stabilizator nastroju”. Jej suplementację zaleca się osobom borykającym się z problemami z płodnością, a także obniżonym nastrojem i bezsennością. Warto stosować ją w ramach profilaktyki nowotworowej i chorób neurodegeneracyjnych takich jak demencja czy choroba Alzheimera. Ponadto, podobnie jak eleuterokok, pozytywnie wpływa na osoby przemęczone, zestresowane i ciężko pracujące fizycznie.